وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أُنَادِیهِ کُلَّمَا شِئْتُ لِحَاجَتِی وَ أَخْلُو بِهِ حَیْثُ شِئْتُ لِسِرِّی بِغَیْرِ شَفِیعٍ فَیَقْضِی لِی حَاجَتِی‏

 و ستایش خداى را که «براى هر حاجتى هرگاه او را خواستم ندا خواهم کرد» و «هر وقتى براى راز و نیاز با او خلوت توانم کرد» و بدون هیچ واسطه و شفیع حاجتم را روا مى‏ سازد

 

 

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یَحْلُمُ عَنِّی حَتَّى کَأَنِّی لاَ ذَنْبَ لِی فَرَبِّی أَحْمَدُ شَیْ‏ءٍ عِنْدِی وَ أَحَقُّ بِحَمْدِی‏

 و سپاس خداى را «که از خطا و گناهانم حلم و بردبارى کرد چنانکه گویى گناهى از من سر نزده است» پس خداى من پیشم محبوب ترین موجود است و به حمد و ستایش من او را سزاوارتر از همه عالم است