فکرشو بکن که همه ی هم و غم و فکر و ذکرت این باشه که شیفتهاتو تو ماه رمضون چجوری برداری!
واقعا فکرم اینه
و بعد یاد کتاب جاناتان مرغ دریایی افتادم وقتی که جاناتان مرغ های دیگر را برای تلاششون واسه خورد و خوراک و گرسنگی نکشیدن مذمت می کرد
و با خودم گفتم پیشرفتی نکردم و تو الفبای زندگیم موندم
و چقدر چندش آوره
حالا یه پسر سی و یک ساله شد مسئولمون
کسی که اونقدرها سابقه هم نداره
ولی میشه
چون شیکه آرومه و گروه های خودشو داره
چیزهایی که هیچ کدومشو من ندارم
راستش به نظرم مشکلاتو فقط باید تحمل کرد
حل شدنی نیست
