۳۱
ارديبهشت
امروز روز جهانیمون بود
حتی یه استوری هم نذاشتم
به نظرم بینهایت مسخره اومد این کار
من همکارامو از فالوری خودم حذف می کنم و تک و توک نگهشون داشتم فامیلها را هم راه نمیدم
دیگه چرا باید استوری کنم؟
عوضش امروز درد داشتم
درد اینکه واقعا عین حقیقته که من خیلی خیلی خرم و فقط چهل میلیون تو حسابمه که اونم از وامه!!! چهل میلیون از یازده سال شیفت رفتن 😑
و حالا که دیگه امید به ازدواج ندارم امید به داشتن زندگی مستقل هم ندارم چون پولشو ندارم
۲۲
ارديبهشت
وقتی بچه بودم دخترداییهای مشهدیم یبار تو خونه ما با ماها خواستن بازی کنن
من اصلا این بازیو بلد نبودم
یادمه دختردایی گفت من میشم مامان
یادمه داشت یه کارایی می کرد که من فقط تماشا می کردم (و اگه من مامان بودم احتمالا بلد نبودم که باید اون کارا را بکنم) بهم گفت تو بشو بابا
یادمه فقط نگاه می کردم و فکر می کردم خوب الان باید چی کار کنم
و هیچ کاری نداشتم بکنم و به نظرم بازی ای اومد که من بد نیستمش
و این سوال و این بلد نبودنها در تمام عمرم تکرار شد
کاش بلد بودم
امروزم تصاویری از گذشته جلو چشمم گذشتند
۱۶
ارديبهشت
هر حرکتی که میخوام بزنم
کمترین تکونی که می خورم اولش ترس برم میداره
۱۳
ارديبهشت
واقعا از ماه رمضون مزخرفتر رفتن بسازن
گشنگی بکش بی دلیل
بی هدف مثل همه ی کارهای دیگه
بعد لحظه افطار تند تند چای بخور تا اون زنیکه نیومده و برو
وقتی اومد بشین تا افطاریشو مرگش کنه بره تا بری بقیه غذاتو بخوری
سحری هم با اون صدای نکره ی بلند رادیو که امروز فقط چون کم کردم صدا رو متهم شدم به بازی و حق نداشتم به پیچ رادیو دست بزنم و عصبانی شدم اومدم تو اتاق
و بی سحری روزه گرفتم
روزهای مزخرفی که تماااااام طول روز تو تختخواب تو اینستاگرام هستم و حقی جز همین نفس کشیدن ندارم
ظهر رفتم برای اولین بار کتاب باز ببینم صدای تلویزیون تا حد خفه کردن کم شد
خاموش کردم و داد زدم اون نماز روزه هات به کمرت بزنه
گفتم خدا حق خودشو میگذره ولی حق الناسرا نه
وقتی کسی تمام ثانیه های زندگیش با عصبانیت و حرص از توئه اون نماز روزه هات به کمرت میزنن
این دنیا نزنن سر صراط میزنن
۰۵
ارديبهشت